ترین غروب خورشید زندگیش وتبسم لبانش گلچینی از غنچه های نو شکفته بهاری است
دستانش به اندازه تمام کهکشانها جای دارند وقدمهایش در امتداد زندگی او را ونگاهای
عاشقانه اش را می شناسم نگاههای مملو از یاس محبت گفتار محکم واستوار عظمی راسخ
او را که با تمام رودها برابر است او را که وجودش سرشار از ابی بی کران است می شناسم
او را که همراه نسیم صبا می وزد اری او را می شناسم در دور دستهاست ولی دور دستی
که همین نزدیکیهاست خانه اش پر از سادگی وصفا کلبه ای بی ریا ومحقر او را می شناسم
او نیمه پنهان من است
ان زمان که مانند پرستویی زیبا در افاق وجودم پر کشیدی چه صمیمانه در کنج دلم جا گرفتی
وحالا محبت راتنها و تنهادر گرو چشمان افسونگر تو میبینم ای کاش در کنارم بودی تا برگ برگ
درخت زندگیم را به پایت فنا و نابود کردم ای کاش در کنارم بودی تا سیر نگاهت می کردم تا
جبران لحظه هایی را کنم که ارزوی دیدنت را داشتم ای کاش در کنارم بودی تا در سحر گاه
تنهای تا نماز عشق را تنها و تنها با تو اقامه می کردم ای کاش
مدتی است که کویر لبهایم رنگ لبخند را از یاد برده است ویاران همنشین دیرین اسمان چشم
من نشده است اه مدتی است گل واژه عشق ومحبت را از یاد بردم ودر کوچه پس کوچه
های قلبم مهربانی را گم کردم اری مدتی است عطر حضور تو را در کنار خود احساس نمی
کنم
نمی دانم
چرا عاشق نباید اشکارا به مهمانی عشق رود نپرسیدم چرا عشق را زیر لب بای
د تکرا رکرد ندانستم چرا شوق را پشت پرده باید دیدار کرد نفهمیدم چرا حقیقت را بالای دا
ر آویز کرد
به خلوتگاه تنهایت دوباره خواهم امد وخواهم شکست سکوت تنهایت را وتو را به تجلی گاه
روشنایی می برم به جایی که احساس اینه قابل لمس باشد به جایی که سکوت معنای همه
حرفهای ناگفته است به دور دستها به دیاری که ادمها زیر سنگینی کوله بار خیانت بی صدا
نشوند به دیاری که تنپوشی از صفا وهمراه دستاویزی از راستگویی به تن کنند ودر دشت
وسیع صداقت همراه با رقص واژه ها و با ترانه سکوت به دلبری دلهای عاشق بورند و از آنجا
همگام با هم به دیار تو می ایم
